خط سفید بین ما

خط سفید بین ما

داستان خط سفید بین ما، از جایی در آسمان شروع می‌شود که سیاه‌چاله‌ای گرسنه می‌خواهد اورانوس را ببلعد. اما سیاره اورانوس برای دهان او خیلی بزرگ است.

پس با سرفه‌ای آن را به همان‌جایی که آورده پرتاب می‌کند. اما درست در لحظه‌ای که سیاه‌چاله سرفه می‌کند، نوزادی به اسم یاپراک به دنیا می‌آید.

او بی‌آنکه که بتواند صحبت کند ترانه‌ای را می‌خواند آن‌هم به زبانی دیگر؛ زبان سرزمین همسایه. یاپراک بزرگ می‌شود در حالی که عاشق گوش دادن و آواز خواندن است. جالب است بدانید گوش دادن نقش مهمی در عوض شدن سرنوشت سرزمین مادری او ایفا خواهد کرد.

اگر به جلد کتاب “خط سفید بین ما” دقت کنیم، کم‌وبیش متوجه موضوع این داستان می‌شویم. دو کودک در دو طرف خطی ایستاده‌اند و اجازه ندارند از آن بگذرند.

این خط سفید را بزرگ‌سالان به خاطر اختلاف‌های قدیمی بین دو سرزمین کشیده‌اند. با این‌حال بچه‌ها دلشان می‌خواهد باهم ارتباط برقرار کنند. آن‌ها دلیلی برای این مرزبندی نمی‌بینند. چون هر دو کودک هستند هر دو یک جهان دارند. رنگ سبزی که در دو طرف خط سفید است، گویای همین امر است؛

این‌که کودکان اهل هر سرزمینی که باشند دنیایشان به هم شبیه است. کودکان در آغاز رویش و سبز شدن هستند و به همین دلیل اختلاف بین آن‌ها معنا ندارد. در واقع این اشتراک موجب می‌شود خط‌ها و مرزهای جداکننده ازبین بروند و در داستان “خط سفید بین ما” هم خط سفید را کودکان به اشتراکِ دو سرزمین تبدیل می‌کنند.

هنگامی‌که یاپراک و توپراک (کودکان در سرزمینِ دو طرف خط) باهم آشنا می‌شوند به خاطر وجود خط سفید نمی‌تواند درست باهم صحبت کنند. آن‌ها متعلق به دو سرزمین جدا هستند. اما خیلی زود راه‌حلی پیدا می‌کنند و آن‌هم صحبت کردن به زبان اشاره است. سپس برای ایجاد ارتباط بهتر دست ‌به کار دیگری می‌زنند. کاری که هم زبانی برای حرف زدن است و هم قدمی مهم برای ایجاد تغییر بزرگ در دو سرزمین.

آن دو روی خط‌های سفید نقاشی می‌کشند. نقاشی‌هایی که خودشان دوست دارند. همین امر باعث می‌شود که جمعیت زیادی اطرافشان جمع شود.

زبان اشاره و نقاشی دو عنصر آشنا در جهان کودکی است. در همین‌جا متوجه نکته مهمی می‌شویم؛ این‌که برخلاف نظر بعضی‌ها، کودکان گاهی خیلی بیشتر از بزرگ‌سالان می‌فهمند و آگاه هستند. آن‌ها نکاتی را درمی‌یابند که در ذهن بزرگسالان تبدیل به موضوعات غیرقابل حل شده.

کتاب در عین‌حال که داستان جالبی دارد، روی این نکته تأکید می‌کند که جهان کودکان جهان صلح است و دوستی. کودکان با ذهن سالم و پاک خود می‌توانند دنیای زیباتر و بهتری بسازند. کاری که اغلب بزرگترها از آن غافل می‌شوند.