جایی که ما هستیم

جایی که ما هستیم

به‌طورکلی دو نوع کتاب علمی داریم:

کتاب‌هایی که به ما اطلاعات علمی درباره موضوعات مختلفی می‌دهند؛ کره زمین، کهکشان‌ها، ماشین‌ها و وسایلی که با آن سروکار داریم.

این نوع کتاب‌ها به شما فقط اطلاعات علمی می‌دهند؛ مثلاً این‌که اندازه کره زمین چقدر است، کهکشان‌ها چه هستند و چگونه به وجود آمده‌اند. یک ماشین لباس‌شویی یا هواپیمایی که سوار آن می‌شویم چگونه کار می‌کنند. درواقع این نوع کتاب‌ها فقط میزان اطلاعات علمی ما را بالا می‌برند.

اما کتاب‌هایی هم هستند که هم به ما اطلاعات علمی می‌دهند و هم سعی می‌کنند نگرش ما را نسبت به محیط تغییر بدهند. این نوع کتاب‌ها در تلاش هستند به ما چیزهای را هم یادآوری کنند. نویسندگان این کتاب‌ها نگاه عمیق‌تری به کشفیات علمی و زندگی دارند. به این‌ها باید عنوان مؤلف را داد. مؤلف فقط کسی نیست که چیزی می‌نویسد، کسی است که حرفی برای گفتن دارد. حرفی که شاید هیچ‌کس دیگر نگفته باشد. آن‌ها درواقع نگاه و سبک خاص و متمایز خودشان را دارند. درست مانند اثرانگشت که خاص هرکس است.

الیور جفرز هم در این کتاب نویسنده‌ای از نوع دوم است. او نمی‌خواهد صرفاً اطلاعات علمی بدهد.

کتاب جایی که ما هستیم جایگاه زمین را در منظومه شمسی مشخص می‌کند و سپس درباره آن و ویژگی‌های منحصربه‌فردش توضیح می‌دهد. این‌که کجا خشکی است. کجا دریا. چه قسمت‌های از زمین برف دارد و چه قسمت‌های کویر و خشک است. کتاب درنهایت به انسان‌هایی می‌رسد که روی کره زمین زندگی می‌کنند.

نگاه او خیلی دقیق و موشکافانه است مثلا رنگ صفحه‌ای که جایگاه خورشید را در منظومه شمسی نشان داده، سیاه است و خورشید مثل شعله‌ای درخشان در آن وسط خودنمایی می‌کند، اما وقتی درباره کره زمین توضیح می‌دهد، صفحات روشن هستند؛ بارنگ‌هایی گرم و چشم‌نواز.

نویسنده می‌خواهد بگوید ما انسان‌ها فعلاً فقط در کره زمین جایی برای زندگی داریم و در حال حاضر چه در منظومه شمسی و چه حتی در کهکشان راه شیری شاید موجود زنده‌ای مثل ما نباشد. پس در این منطقه از جهان هستی تنها هستیم اما روی کره زمین تنها نیستیم و نباید باشیم. باید به هم کمک کنیم و مهم‌تر از همه قدر کره زمین را بدانیم.